Je komt ze in het bedrijfsleven en openbaar bestuur gelukkig nog steeds tegen: boegbeelden. Leidinggevenden die vakwerk afleveren. Jaar na jaar. Soms op het saaie af. Maar o zo effectief. Vaak ligt goede een communicatie ten grondslag aan hun (boeg)beeldvorming. Zoals in het geval van de Haarlemse burgemeester Bernt Schneiders en industrieel ondernemer Wim van der Leegte die beiden dit jaar vertrekken.
Een boegbeeld geeft smoel aan een schip. Afbladderende verf of rottend hout zijn uit den boze. Je moet niets op boegbeelden aan kunnen merken. Maar in leidinggevend Nederland blijken ze nogal eens een blok aan het been te zijn. Ze leven in een wonderlijke waanwereld, maken er een bende van en begrijpen niet dat daar rumoer over ontstaat. Als ze al communiceren, is het defensief en met een verongelijkte ondertoon. Het ligt aan een ander (vooral de media) en de hand in eigen boezem steken is zeker geen usance.
Echte boegbeelden werken anders. Die leggen hun oor te luisteren, hebben een brede blik, verstaan de kunst van het zwijgen, kennen hun klassiekers, zijn dwingend als het moet en omringen zich met voldoende tegensprekers. En héél belangrijk: ze weten exact wat in de communicatie hun bandbreedte is. Niet te ver voor de troepen uit en nooit te laat of nietszeggend. Ze communiceren subtiel en stabiel. Niet opgewonden of oververhit. Gedoseerd. Doelmatig en authentiek. Jaar na jaar.
Bernt Schneiders en Wim van der Leegte deden het ieder op hun eigen manier. Haarlem en VDL plukten er de vruchten van. Ik wens ons verwarde land in 2016 veel van zulke boegbeelden toe.
Jaap Sluis is partner van communicatieadviesbureau De Coalitie in Haarlem